El lamento de Dor-lómin

Archivo para May, 2021

Día das letras Galegas 2021: Xela Arias

Xela Arias (1962-2003)

Hoxe estoume abandonando de ti amor

Hoxe estoume abandonando de ti amor
estou fóra nas figueiras cangadas e as augas das nubes
pero non fun eu quen elexiu partir
unha nave extraña que
me roubou a túa man
succionoume a decisión

como parten meu amor os
ramallos no río baixaban
escaleiras de preguntas
como a túa boca a miña
boca se abrasan
atordoando esta distancia que buscamos
aínda non aínda
non podemos —arder
como febles garabullos nos incendios
das selvas as
casas do mar como somos
dous cabalos catro peixes e un longuísimo amieiro
tecendo debuxos polo vento movido
esas follas
o zume destas venas
é sangue de animal asasinado!

como parten meu amor os paxaros cara lonxe!
tal vez anduriñas nos tellados pousen hoxe
a palabra que non digo pero como cravaron
os veleiros arrastrados fuxindo a treboada
como cravaron os nosos movementos
secos —dun golpe— contra as paredes!

deserción móbil? meu amor pois que
te amo.

Xela Arias


Hoy me estoy abandonando de ti amor

Hoy me estoy abandonando de ti amor
estoy fuera en las higueras cargadas y las aguas de las nubes
pero no fui yo quien eligió partir
una nave extraña que me robó tu mano
me succionó la decisión

¡cómo parten mi amor las ramas en el río bajaban
escaleras de preguntas
como tu boca y mi boca se abrasan
atontando esta distancia que buscamos
aún no aún no podemos -arder
como frágil leña en los incendios
de las selvas las casas del mar como somos
dos caballos cuatro peces y un larguísimo aliso
tejiendo dibujos por el viento movido
esas hojas
el jugo de estas venas
es sangre de animal asesinado!

¡cómo parten mi amor los pájaros hacia el más allá!
tal vez golondrinas en los tejados posen hoy
la palabra que no digo pero cómo clavaron
los veleros arrastrados huyendo de la tormenta
cómo clavaron nuestros movimientos
secos -de un golpe- contra las paredes!

¿deserción móvil? mi amor porque te amo

Xela Arias